Unti-unti ko ng binabalikan ang mga lugar na nakapagpaalala sa mga nakaraan, at nagawa ko yon. I really appreciate myself dahil nagawa ko ang mga bagay na minsan kinatakutan kong gawin at iniiwasan ko dati. Unti-unting gumagaan ang sakit na nakabinbin sa puso...mga bagay na noon talagang iniwisan ko. Nagawa kong makipagkita sayo, masabi ang nararamdaman ko,nagawa ko na. Kahapon nagawa kung pumunta sa inyo kung saan ang lahat nagsimula. Nagawa ko ang makipag-usap sayo, sa mama mo na casual lang ang lahat. I think huling place na 'yon kahapon kung saan nagsimula ang lahat. Nagawa ko naring balikan ang lahat ng alaala na mayroon ako para sa'yo. Don't you know na malaking tulong yon sa sarili ko para makawala sa mga alaala mo, seguro para lang masanay ang puso. Hindi man kita makalimutan, hindi ka man mabura sa puso ko...pero magaan naman ang pakiramdam ko na magpatuloy sa anumang buhay mayroon ako.
Kahit hindi mo man ako mahal, O sabiin mang hindi muna ako mahal, kahit sabihin mong hindi na ako ang dati, kaya hindi muna ako dapat mahalin. Gustohin ko rin mang kalimutan mo ako, pero kahit anong gawin natin nandyan na yan hindi na mabura at naaalala tayo ng kaibigan natin kahit sa anumang paraan. Maaring hindi muna ako mahal, pero mahal parin kita, hintayin mo lang na magsubside ang lahat at masabi ko sa sarili ko na hindi na kita mahal. Gusto mo ba yon??? pero hintayin natin ha kasi hindi ko alam kung kailan mangyayari yon...Pero magiging masaya ako kung makakakita ka ng taong magmamahal sayo ng higit pa. Kaso lang hindi na katulad ng dati, seguro hindi na pueding magkita or tumawag man sa cellphone..kung ngayon hindi mo ako makausap ng maayos dahil nasa tabi mo ang kuya mo... paano nalang kaya kung ang nasa tabi mo ay asawa mo. Kaya maraming magbabago pero handa na ako doon. Mag-ingat ka at good luck sa buhay natin.
SALAMAT that you let everything happened yesterday, and thanks to our closest friend.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento