Maraming taon na ang nakalipas mula noong mga pangyayaring naganap sa buhay ko. Mga nakaraang kahit gustuhin mo mang kalimutan ay di naman maiwasan. Sabihin man nilang tanga ang magmahal pero masaya naman. Sabi ko nga sa sarili ko ang ganda ng buhay Lord na mayroon ako, dumanas man ng paghihirap ay nakakayanan ko, minsan kailangann magparaya, magtiis dahil ang lahat ay lilipas din. Hindi laging maulap ang kalangitan, pagkatapos ng ulan ay may rainbow na dadaan. Sabi ko pa masaya na ako sa buhay na mayroon ako and i always thank you. Pero sa tuwing naalala kita at sumsagi ka sa panaginip ko ang tagal bago ako makabalik sa sariling ako. Kailangan talagang papatak ang ulan, bago ito huhupa, kirot sa puso na parang it is squeezing my heart. Nandoon ka parin, hindi man kita naalala minsan pero kung maka occupy ka naman wagas.
You wake me up again this morning 3 am dahil nanaginip lang ako sayo. Hahayyy bakit naman kasi 8 long years naman eh tapos may buhay na ako...iba na ang daan na tinatahak ko. Sana maaply ko ang law of attraction dito. Ganito na talaga seguro ang puso, masaya naman kami, pamilya ko ang priority ko dahil sila ang buhay ko...pero seguro ganoon talaga...
Last night when your hand touches my hand... sabi ko wala IKAW PARIN...dretso sa puso ang kirot...parang ang hirap huminga...
Gusto kong tulungan ka sa problema mo sa health pero di ka naman naniniwala sa akin dahil hindi ako isang doctor sabi ko nga sana naging doctor ako para paniwalaan mo. Gusto kong gumaling ka dahil marami na akong natulungan katulad ng problema mo pero hindi ka kasi naniniwala sa akin. Sana marealize mo hindi kita kahit minsan niluko...minahal lang kita maging sino ka pa... tanggap ko kung ano ka... Ang gusto ko lang maging ok ka. Sana marealize mo 'yon.
